வள்ளலார் என்று அனைவராலும் அறியப்படும் இராமலிங்க அடிகளார், தமிழ்நாட்டின் ஆன்மிக வரலாற்றில் ஒரு தனித்துவமான இடத்தை பிடித்தவர். இவர் வெறும் ஞானியாகவோ மட்டுமில்லாமல், சமூக சீர்திருத்தவாதியாகவும், கருணையின் வடிவமாகவும் வாழ்ந்தவர்.
வள்ளலாரின் சன்மார்க்கம் என்பது வெறும் ஆன்மிக வழிபாட்டு முறை மட்டுமல்ல, அது ஒரு சமூக இயக்கமாகவும் திகழ்ந்தது. அவர் சாதி, மத, பேதமற்ற சமுதாயத்தை உருவாக்க பாடுபட்டார். தனது போதனைகள் மூலம், அனைத்து உயிர்களையும் சமமாக பாவிக்க வேண்டும் என்பதை வலியுறுத்தினார். குறிப்பாக, பசியால் வாடும் உயிர்களுக்கு உணவளிப்பதே மிகச் சிறந்த புண்ணியம் என்று கூறினார். இதற்காக, வடலூரில் சத்திய தருமச் சாலையை நிறுவினார். இந்த தருமச்சாலை இன்றும் பசித்தோருக்கு உணவளித்து வருகிறது. இது அவரது கருணைக்கும், மனிதநேயத்திற்கும் ஒரு நிரந்தரச் சான்றாகும்.
வள்ளலார் 'ஜீவகாருண்யம்' என்ற கருத்தை முதன்மைப்படுத்தினார். அதாவது, எல்லா உயிர்களிடத்தும் அன்பு காட்டுவதும், எந்த உயிரையும் துன்புறுத்தாமல் இருப்பதும் மிக உயர்ந்த அறம் எனப் போதித்தார். அவர் புலால் உண்பதை கடுமையாக எதிர்த்தார். மேலும், மரணமில்லா பெருவாழ்வு, ஒளி உடம்பு பெறுதல் போன்ற உயர்ந்த ஆன்மிக நிலைகளை அடைவதே மனித வாழ்க்கையின் இறுதி நோக்கம் எனப் போதித்தார். சாகா கல்வி கற்றுத் தந்த சன்மார்க்கப் பெரியாராக இவர் போற்றப்படுகிறார்.
