மாறாக, முஸ்லிம் வாக்காளர்களின் ஆதரவால் மத்திய குஜராத்தில் பெரு வெற்றி பெற்ற காங்கிரஸ் கட்சி (+17), மற்ற பகுதிகளில் கடந்த முறை வென்ற தொகுதிகளை இம்முறை இழந்துள்ளது. தேசியவாதிகள் காங்கிரஸ் கட்சியின் ஆதரவால் கூடுதலாக சில தொகுதிகளை வென்றும் அக்கட்சியால் 62 இடங்களை மட்டுமே பிடிக்க முடிந்தது.
எந்த விதத்திலும் மோடியை காங்கிரஸால் அசைக்க முடியவில்லை என்பதையே தேர்தல் முடிவுகள் நிரூபித்துள்ளன.
நரேந்திர மோடி (அவருடைய எதிர்பார்பையும் தாண்டி) இவ்வளவு பெரிய வெற்றியை சாதிக்கக் காரணமானது எது? இந்த கேள்விக்குத்தான் தேர்தல் முடிவுகள் தெளிவாக பதலுரைத்துள்ளன.
எப்படி மத்திய குஜராத்தில் முஸ்லிம் வாக்காளர்கள் மிகப் பெரிய அளவிற்கு திரண்டு வந்து வாக்களித்தது காங்கிரஸிற்கு வெற்றியைத் தந்ததோ, அதேபோல குஜராத்தின் மற்ற பகுதிகளில் இந்துக்கள் (குறிப்பாக மேல்தட்டு இந்துக்கள் - பட்டீதார், பட்டேல், கோளி போன்ற சமூகத்தினர்) மோடிக்கு ஆதரவாக ஒட்டுமொத்தமாக (இந்த விவரம் கருத்துக் கணிப்பிலும் வெளியானது) வாக்களித்தனர். இதுதான், காங்கிரஸிற்கு சாதகமானது என்று கூறப்பட்ட செளராஷ்ட்ரா, கட்ச் பகுதிகளில் அக்கட்சிக்கு ஏற்பட்ட பின்னடைவிற்குக் காரணமானது.
இவர்களைப் போலவே, இடைப்பட்ட சமூகங்களும் (ஷத்திரியர் என்றைழைக்கப்படுவோரும்) மோடிக்கு ஆதரவாக வாக்களித்தனர். விளைவு : கடந்த தேர்தலில் இப்பகுதிகளில் வென்ற பல இடங்களை காங்கிரஸ் இழந்தது.
ஆக, 2002 ஆம் ஆண்டு நடந்த இனக் கலவரத்தைத் தொடர்ந்து குஜராத்தில் ஏற்பட்ட (மத ரீதியான) சமூகப் பிளவு, அந்த ஆண்டு நடந்த தேர்தலில் பா.ஜ.க. ஆட்சியைப் பிடித்தது. அன்றைக்கு ஏற்பட்ட சமூகப் பிளவு கடந்த 5 ஆண்டுகளில் மேலும் உறுதிப்பட்டிருப்பதே தேர்தல் முடிவுகள் காட்டுகின்றன.
சாதனைக்குக் கிடைத்த வெற்றியா?
மோடிக்கு கிடைத்துள்ள இந்த வெற்றி, அவருடைய ஆட்சியின் சாதனைக்கு கிடைத்த வெற்றியாக இருக்கலாமே என்று வாதிடலாம். அப்படியென்றால், அவருடைய அமைச்சரவையில் இடம் பெற்றிருந்த 7 அமைச்சர்கள் தோற்றது ஏன்? ஆளும் கட்சி பெரு வெற்றி (3ல் 2 பங்கு) பெற்றும், அதன் அமைச்சர்களில் மூன்றில் ஒரு பங்கினர் தோற்றதற்குக் காரணம் : 1. இந்தத் தேர்தல் ஆட்சியின் சாதனையை அடிப்படையாகக் கொண்டு நடைபெறவில்லை, மாறாக, மதவாத அடிப்படையில் மக்களிடையே ஏற்பட்ட பிளவில் நடைபெற்றுள்ளது. 2. ஆட்சியின் சாதனையே வெற்றிக்கு காரணமென்றால், அது அடித்தட்டு மக்களை சென்றடையாத்து ஏன்? குஜராத்தின் அடித்தட்டு மக்கள் (பழங்குடியினர் உட்பட) பா.ஜ.க.வை புறக்கணித்துள்ளனர். ஆனால் அவர்கள் பா.ஜ.க.விற்கு மாற்றாக காங்கிரஸை முழுமையாக ஏற்கவில்லை என்பதையும் தேர்தல் முடிவுகள் உணர்த்துகின்றன. அதனால்தான், முஸ்லிம்கள் பெருமளவிற்கு ஆதரவாக வாக்களித்தும் அடித்தட்டு மக்கள் முழு அளவிற்கு ஆதரவளிக்காத்தால் காங்கிரஸ் கட்சியின் வாக்குவிகிதம் அதிகரிக்கவில்லை. அதே 39% அளவிற்கே முடிந்துவிட்டது.
பல தொகுதிகளில் பகுஜன் சமாஜ் கட்சியும், பா.ஜ.க.விலிருந்து வெளியேறி தனித்துப் போட்டியிட்டவர்களும் கணிசமான வாக்குகளைப் பெற்றதும் (9 -11 %) நரேந்திர மோடிக்கு சாதகமானது.
எனவே மோடிக்கு ஆதரவாக ஏற்பட்ட சமூக (வாக்காளர்) ஒன்றிணைவு போன்று, அவருக்கு எதிராக வாக்களித்த சமூகங்களிடையே ஏற்படவில்லை. அதனால்தான் வாக்குப்பதிவு அதிகரித்தும், ஆதரவு - எதிர்ப்பு வாக்குகளும் அந்த சமூக பிளவை திட்டவட்டமாகப் (2002 போலவே) பிரதிபலித்ததன் காரணமாக சற்றும் எதிர்பாராத இந்த வெற்றியை மோடியால் சாதிக்க முடிந்தது.
அரசியல் அதிகாரத்தைக் கைப்பற்ற மோடி கையாண்ட ‘வித்தை’ மற்ற மாநிலங்களிலும், தேச அரசியலிலும் செல்லுபடியாகுமா? என்பதே பா.ஜ.க.விலும், தேச அரசியலிலும் தற்பொழுது விவாதத்தில் உள்ள கேள்வியாகும்.
தங்களை மதச்சார்பற்ற கட்சி என்று கூறிக்கொள்ளும் காங்கிரஸூம், அதனோடு கூட்டணி வைத்துள்ள இதர கட்சிகளும், இடதுசாரிகளும் இந்த மோடி பார்மூலா மற்ற இடங்களிலும் செல்லுபடியாகாமல் தடுக்க இனி வரும் காலங்களில் படாத பாடு படவேண்டியதிருக்கும்.
