நமது இந்தப் புண்ணிய பூமியாகிய பாரத தேசத்தில் சமயமும் சாஸ்திரமும் தழைத்து வளர்ந்தன. மகான்களுக்குப் பிறப்பளித்த தேசமும், தியாக பூமியும் நமது தாய் நாடேயாகும். மிகப் பண்டைட்க காலத்திலிருந்து இன்று வரை மனித வாழ்க்கையின் மகத்தான லட்சியம் விளங்கி வந்திருப்பது இந்த நாட்டிலேதான்.
ஒவ்வொரு நாட்டுக்கும் ஒரு சிறப்பியல்பு, ஒரு தனிப்பட்ட நோக்கம் உண்டு. அதைத் தவிர மற்றவை எல்லாம் அந்த நாட்டிற்கு இரண்டாம் தரமான முக்கியத்துவம் உடையவையாகவே இருக்கும். இந்தியாவின் உயிர் நாடியாக விளங்கும் சிறப்பியல்பு அதன் மதமாகும். சமூகச் சீர்திருத்தமும் மற்றவையும் இந்தியாவிற்கு இரண்டாம் தரமான முக்கியத்துவமுடையவையே ஆகும்.
நமது நாட்டின் உயிர் வாழ்க்கையை மேலோட்டமாகப் பார்த்தால் சாம்பல் பூத்து இறந்துவிட்டதைப் போலக் காணப்படுகிறது. ஆனால் அதனடியில் நெருப்பைப் போன்று அது இன்றும் கனன்று எரிந்து கொண்டிருக்கிறது. நமது நாட்டின் வாழ்க்கை மதத்தில் தான் அமைந்திருக்கிறது. அதன் மொழியும் மதம்தான். மதமே அதனுடைய கருத்துக்கள். அதனுடைய அரசியல், சமுதாயம் நகராட்சி மன்ற அமைப்புக்கள், பிளேக் தடுப்பு வேலைகள், பஞ்ச நிவாரணப் பணிகள் ஆகிய இவை எல்லாமே மதத்தின் மூலமாகத்தான் நடத்தப்பட்டு வந்திருக்கின்றன. இனிமேலும் அப்படியே நடத்தப்பட வேண்டும். அவ்விதம் இந்தப் பணிகள் நடத்தப்படாவிட்டால், எனது நண்பரே, உம்முடைய எல்லாக் கூச்சல்களும் புலம்பல்களும் ஒன்றுமே இல்லாமல் பயனற்றவையாக முடிந்து போகும்.
இந்திய மக்களாகிய நீங்கள் உங்கள் மதத்தை மட்டும் புறக்கணித்துவிட்டு, அரசியல், சமூக ஏற்பாடு முதலியவற்றுள் எதனை உங்கள் நடுநோக்கமாய், தேசிய வாழ்க்கையின் உயிர் நாடியாக வைத்துக் கொண்டாலும், அதன் முடிவு நீங்கள் அடியோடு அழிந்துவிடுவதாகவே இருக்கும்.
உலக வரலாற்றைக் கூர்ந்து ஆராய்ந்து பார்ப்பவர்களுக்கு ஓர் உண்மை தென்படுகிறது. அதாவது, இயற்கையின் விதிமுறைக்கு இணங்க, பிராம்மண, க்ஷத்திரிய, வைசிய, சூத்திர ஜாதிகள் ஜான்கும் ஒவ்வொரு சமூகத்திலும் ஒன்றன்பின் ஒன்றாக முறையே உலகத்தை ஆண்டு வருகின்றன.
சமுதாயத்தின் தலைமைப் பதவி, கல்வியைத் தமது சுய உரிமை என்று கொண்டாடுபவர்களின் கையிலோ, செல்வத்தின் சக்தியையோ ஆயுத வலிமையையோ கையாள்பவர்களின் கையிலோ இருப்பினும், அதன் சக்திக்கு மூலம், எப்போதும் குடிமக்களே ஆவர்.
உலகிலுள்ள அத்தனை முன்னேற்றத்திற்கும் தங்களின் இதயத்தின் இரத்தத்தைக் கொடுத்து உழைத்திருக்கிறார்களே பாமர மக்கள், அவர்களைப் புகழ்வதற்கு யார் இருக்கிறார்கள்? ஆன்மீகத்திலும் யுத்தத்திலும் கவிதையிலும் உலகை வென்ற தீரர்களே அனைவரின் கவனத்தையும் கவருகிறார்கள். அவர்களே மனித குலத்தின் மரியாதைகளையும் பெறுகிறார்கள். ஆனால், கவனிப்பாரின்றி, ஊக்குவிப்பாரின்றி, வெறுப்பையே பெறும் சூழ்நிலையில் வாழ்ந்து, எல்லையற்ற பொறுமையும் அளவற்ற அன்பும் உறுதி தளராத உழைப்பும் கொண்டு நம் பாமர மக்கள் தங்கள் வீடுகளில் தங்கள் கடமையை இரவும் பகலும் சிறிதும் முணுமுணுப்பின்றிச் செய்து வருகிறார்கள். அவர்களின் இந்த வாழ்க்கையில் வீரம் இல்லையா?
உழவர், சக்கிலியர், புலையர் என்னும் ஏழை ஜாதி மக்களிடம் உங்களுக்கு இருப்பதைவிடவும் தொழில் செய்யும் ஆற்றல் நிறைந்திருக்கிறது. உங்களைவிடவும் அவர்களுக்குத் தன்னம்பிக்கை அதிகம் உண்டு. நீண்ட நெடுங்காலமாக வாய் திறந்து ஒரு வார்த்தையும் பேசாமல் அவர்கள் உழைத்து நாட்டிலுள்ள செல்வம் முழுவதையும் திரட்டி வைத்தார்கள்.
உங்களைப் போலச் சில புத்தகங்களை அவர்கள் படிக்கவில்லை என்றும், உடையளவில் இருக்கும் நாகரிகத்தை அவர்கள் வளர்த்துக் கொள்ளவில்லை என்றும் அவர்களைப் பற்றித் தாழ்வாக நினைத்து விடாதீர்கள். இந்தச் சில புத்தகப் படிப்பும் உடையலங்காரமும் அவர்களுக்கு இல்லாததனால் என்ன போயிற்று? எல்லா நாடுகளிலும் நாட்டின் ஆதாரமான முதுகெலும்பு போன்று இருப்பவர்கள் அந்த நாட்டின் உழைப்பாளி மக்களே ஆவர். தாழ்ந்த வகுப்பினர் என்று நீங்கள் நினைக்கிற இவர்கள் தமது தொழிலைச் செய்வதை நிறுத்திவிடுவார்களேயானால், உங்களுக்கு உணவும் உடையும் எங்கிருந்து வரும்? கொல்கட்டா நகரிலுள்ள தோட்டிகள் ஒரு நாளைக்குத் தங்கள் வேலையை நிறுத்திவிட்டால், எல்லோருக்கும் கலக்கம் ஏற்பட்டு விடுகிறது. தொடர்ந்து அவர்கள் மூன்று நாட்களுக்கு வேலையை நிறுத்திவிட்டாலோ தொற்று நோய் தோன்றி நகரம் முழுவதையும் அழித்துவிடும். பல்வேறு தொழில் செய்யும் தொழிலாளர்கள் தொழில்களை நிறுத்தி விடுவார்களேயானால், உங்களுக்கு வேண்டிய உணவும், உடையும்கூட உங்களுக்குக் கிடைக்காமலே போகும். இத்தகைய மக்களைத் தாழ்ந்த வகுப்பார் என்று சொல்லி நீங்கள் உங்கள் பண்பாட்டைப் பெரிதாகப் புகழ்ந்து கொள்கிறீர்களே!
உழைக்கும் பாமர மக்களாகிய இவர்கள் ஆயிரம் ஆயிரம் ஆண்டுகளாக ஒருவித முணுமுணுப்புமின்றி எண்ணற்ற கொடுமைகளைச் சகித்து வந்திருக்கிறார்கள். அதன் விளைவாக இன்று தளராத மன உறுதியைப் பெற்றிருக்கிறார்கள். எல்லையற்ற துன்பங்களை அனுபவித்ததன் விளைவாக இன்று இவர்கள் அழியாத ஊக்கத்தைப் பெற்றுவிட்டார்கள். ஒரு பிடிச்சோற்றை உண்டு வாழும் இவர்கள், உலகையே ஆட்டுவிக்கும் வல்லமை பெற்றுள்ளார்கள். இவர்களுக்கு அரை வயிற்றுக் கஞ்சி கிடைத்தாலும் அதுவே போதும். அகில உலகமும் இவர்களுடைய சக்தியைத் தாங்காது. இரத்த பீஜன் என்ற அசுரனைப் போல வற்றாத உயிர்ச் சக்தி நிரம்பியவர்களாக இவர்கள் திகழ்கின்றனர். இதுமட்டுமின்றி, தூய்மையாகவும் நல்லொழுக்கத்துடனும் வாழ்வதனால் ஏற்படக் கூடிய அற்புதமான மனவலிமையும் இவர்களிடம் உள்ளது. இதைப் போன்ற அமைதியும், திருப்தியும், அன்பும், பொறுமையுடன் கூடிய இடைவிடாத உழைப்பும், நெருக்கடியான சமயங்களில் காட்டும் சங்கத்தைப் போன்ற பலமும் வேறு எங்கே காண முடியும்?
மகத்தான ஒரு செயலை செய்யும் வாய்ப்பு ஏற்படும்போது பலரும் தீரர்களாக மாறுவது சுலபம். ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் கைதட்டிப் புகழக் காத்திருக்கும் போது ஒரு கோழையும் தன் உயிரைத் தியாகம் செய்யலாம். சுயநலமே உருவானவன் சுயநலமற்றவனாக நடந்து கொள்ளலாம். எவருமே கவனிக்காத ஒரு சிறிய காரியத்தைச் செய்யும் போதும் எவனொருவன் அதே அளவில் கடமையில் கருத்தும் சுயநலமின்மையும் கொண்டிருக்கிறானோ அவனே உண்மையில் கடவுளின் ஆசிக்கு உரியவன் ஆவான். அத்தகைய உண்மை வீரர்களாகிய இந்தியாவின் உழைப்பாளி மக்களே! எல்லாக் காலத்திலும் பிறர் காலடியில் மிதியுண்டு அவதிப்படும் உங்களை நான் வணங்குகிறேன்.
இந்த உலக வாழ்க்கையைப் பற்றிய விஷயம் எதையுமே நம்முடைய பொதுமக்கள் உணரவில்லை. அறியாமைதான் அவர்களைச் சூழ்ந்து நிற்கிறது. நம்முடைய பொதுமக்ள் மிகவும் நல்லவர்கள். ஏனென்றால், நமது நாட்டில் வறுமை ஒரு குற்றமாகக் கருதப்படுவதில்லை. அவர்கள் கொடூரமாக நடந்து கொள்ளும் இயல்புடையவர்கள் அல்லர். எனது உடை காரணமாக அமெரிக்காவிலும் சரி, இங்கிலாந்திலும் சரி - பல முறை மக்கள் கூச்சலிட்டு என்னைச் சூழ்ந்தும் கொண்டார்கள். ஒரு தனிப்பட்ட உடையை அணிந்து கொண்டதற்காக இந்தியாவில் மக்கள் ஒருவனைச் சூழ்ந்து கொண்டார்கள் என்ற நிகழ்ச்சியை நான் இதுவரை கேட்டதே இல்லை.
மேலைநாட்டு ஏழை மக்களைப் பேய்கள் என்று தான் சொல்ல வேண்டும். அவர்களோடு ஒப்பிட்டால் நம் நாட்டு ஏழை மக்களைத் தேவதூதர்கள் என்றே சொல்ல வேண்டும். ஆகவே நமது ஏழை மக்களின் நிலையைச் சுலபமாக உயர்ததிவிடலாம்.
நமது மக்கள் படிப்பு வாசனையறியாதவர்கள் என்றும், கல்வியிலே கருத்தில்லாதவர்கள் என்றும் செய்திகளை அறிந்து கொள்வதில் ஆர்வம் இல்லாதவர்கள் என்றும் நான் சொல்லக் கேட்டிருக்கிறேன். நானும் முட்டாள்தனமாக ஒரு காலத்தில் அதே கருத்தைக் கொண்டிருந்தேன். ஆனால் நான் இப்போது பார்ப்பது என்ன? நுனிப்புல் மேய்கியவர்களும், அவசரக் குடுக்கைகளும், உலகத்தைச் சுற்றி வருபவர்களும் எழுதுகிற புத்தகங்களை எவ்வளவுதான் படித்தாலும், அவை எல்லாவற்றையும்ட விட மிகச் சிறந்த ஆசான் சொந்த அனுபவமே ஆகும். அனுபவம் என்ற ஆசான் போதிக்கும் கல்விக்கு ஈடு இணையில்லை.
எனவே அனுபவம் என்ற ஆசான் எனக்கு அறிவுறுத்தியது என்ன? நமது நாட்டுப் பாமர மக்கள் அறிவிலிகள் அல்லர். மற்ற எல்லா நாட்டு மக்களையும் போல நம் நாட்டு மக்களும் விஷயங்களைத் தெரிந்து கொள்ளுவதில் ஆர்வம் கொண்டவர்களாகவே இருக்கிறார்கள் என்பதுதான்.
சமய சாஸ்திரங்களைப் பிராம்மணர்கள் தங்களுக்கே உரிய தனி உரிமையாக வைத்துக் கொண்டார்கள். அந்தச் சாஸ்திரங்களை யார் படிக்கலாம், யார் படிக்கக் கூடாது என்பன போன்ற விதியையும் விலக்குகளையும்கூடப் பிரம்மாணர்கள் தங்கள் கையிலேயே வைத்துக் கொண்டார்கள். இந்தியாவிலுள்ள மற்ற ஜாதி மக்களைத் தாழ்ந்தவர்கள் என்றும், கீழானவர்கள் என்றும், தீயவர்கள் என்றும் மீண்டும் மீண்டும் பல முறை சொல்லி, அந்த மக்கள் தாங்கள் உண்மையில் அத்தகையவர்களே என்று நம்பும்படி பிராம்மணர்கள் செய்துவிட்டனர். ஒரு மனிதனைப் பார்த்து, "நீ தாழ்ந்தவன், இழிவானவன்" என்று நீ அவனைப் பார்க்கும்போதெல்லாம் மீண்டும் மீண்டும் சொல்லிக் கொண்டே வருவாயேயானால், நாளடைவில் அந்த மனிதன் அதை நம்பி உண்மையில் தான் கீழானவனே என்று நினைத்துக் கொள்வது இயல்பு. இதுதான் மனோவசியம் என்று சொல்லப்படுகிறது.
ஜாதி சம்பந்தமான விவாதங்களில் என்னைப் பொறுத்தமட்டில் எந்தக் கட்சியினிடமும் எனக்குப் பாரபட்சம் என்பது கிடையாது. ஏனென்றால் ஜாதி என்பது ஒரு சமுதாய விதிதான். குணகர்ம பேதத்தையொட்டிய ஒரு அமைப்புத்தான் அது என்பதை நான் நன்றாக அறிந்திருக்கிறேன்.
வடமொழியில் ஜாதி என்ற சொல் இனம் என்பதைக் குறிக்கும். ஆதிகாலத்தில் ஜாதி எனப்து தனி மனிதனின் சுதந்திரத்தை வெளிப்படுத்துவது என்ற கருத்தில் வழங்கப்பட்டு வந்தது. அவன் தனது இயல்பையும் பிரகிருதியையும் குறிக்கும் சொல்லாக ஜாதி என்ற சொல் வழக்கத்தில் இருந்தது. இந்த நிலை பல்லாயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளாக அப்படியே தான் இருந்து வந்தது.
சாத்துவிகம், ராஜசம், தாமசம் என்ற குணங்கள் மூன்றும் ஒவ்வொரு மனிதனிடமும் அதிக அளவிலோ குறைந்த அளவிலோ அமைந்திருக்கின்றன. அதுபோலவே பிராம்மண, க்ஷத்திரிய, வைசிய, நான்காம் வருணத் தன்மை ஆகிய நான்கும் ஒவ்வொரு மனிதனிடமும் அதிக அளவிலோ குறைந்த அளவிலோ இருக்கின்றன. ஒவ்வொரு சமயத்தில் ஒவ்வொரு குணம் தலை தூக்கி மேலெழுந்து தோன்றும். உதாரணமாக ஒரு மனிதன் சம்பளத்திற்கென்று மற்றொருவரிடம் வேலை செய்யும்போது நான்காம் வருணத்தன்மையில் இருக்கிறான். அதே மனிதன் பொருள் கருதிச் சொந்த முறையில் வியாபாரத்தில் முயற்சி செய்யும்போது வைசியன் ஆகிறான். தீயவர்களைத் தண்டிக்கச் சண்டை செய்யும் போது அவனே தன்னிடமுள்ள க்ஷத்திரியத் தன்மையை வெளிப்படுத்துகிறான். அதே மனிதன், கடவுளைத் தியானிப்பதிலும் அவரைக் குறித்து உரையாடுவதிலும் காலத்தைக் கழிக்கும்போது பிராம்மணன் ஆகிறான். இயல்பாகவே ஒருவன் ஒரு சாதியிலிருந்து தன்னை மற்றொரு சாதிக்கு மாற்றிக் கொள்ள முடியும். அது இயற்கையுமாகும். அப்படி இல்லாவிட்டால் விசுவாமித்திரர் பிராம்மாணரானதும் பரசுராமர் க்ஷத்திரியரானதும் எப்படி?
ஒரு பிராம்மணனுடைய மகன் தவறாமல் பிராம்மணன் ஆவானா என்று கேட்டால் அவன் பிராம்மணன் ஆவதும்ட சாத்தியம். ஆவாமற் போவதும் சாத்தியம்.
ஐரோப்பிய நாகரீகத்திற்குரிய சாதனம் பலாத்காரமாகும். இந்திய நாகரிகமோ வர்ண தர்மத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. இந்த வர்ணப் பிரிவினை நாகரிகம் என்ற உச்சிக்கு மக்களை அழைத்துச் செல்லும் படிக்கட்டாகும். கல்விக்கும் பண்பாட்டிற்கும் ஏற்ப மேலும் மேலும் நாகரிகத்தின் ஏணியில் ஏறுவதற்கு வர்ணப் பாகுபாடு இந்தியாவில் படிக்கட்டுகள் போல இருக்கின்றன.
ஒருவனுடைய கல்வியும் அறிவும் பயிற்சியும் அதிகமாக ஆக அவன் அந்தப் படிக்கட்டின் மூலமாக மேலே மேலே ஏறிக் கொண்டிருக்கிறான். ஐரோப்பிய நாகரிகத்திலோ எங்கும் வலிமை வாய்ந்தவனுக்குத் தான் வெற்றி. பலவீனன் என்றால் அவனுக்கு அங்கு எல்லர் இடத்திலும் மரணம்தான். அவன் அழிந்து போக வேண்டியதுதான். ஆனால் நமது பாரத தேசத்திலோ நாட்டின் ஒவ்வொரு சமூகவிதியும் எளியோரைப் பாதுகாக்கும் நோக்கத்துடனேயே ஏற்படுத்தப்பட்டுள்ளது.
மீன் பிடிப்பவனுக்கு வேதாந்தம் கற்பித்தால், அவன் நீ எந்த அளவுக்கு நல்ல மனிதனோ நானும் அதே அளவுக்கு நல்ல மனிதன்தான். நான் மீன் பிடிப்பவனாக இருக்கலாம். நீ தத்துவம் படித்த மேதையாக இருக்கலாம். ஆனால் உன் உள்ளத்தில் இருக்கும் அதே கடவுள் என் உள்ளத்திலும் இருக்கிறார் என்று சொல்வான். எவருக்கும் தனி உரிமை இல்லை. எல்லா மக்களும் வாழ்க்கையில் முன்னேற ஒரே விதமான வாய்ப்பு இப்படிப்பட்ட சமுதாயம் தான் நமக்கு வேண்டும். ஒவ்வொருவர் உள்ளத்திலும் தெய்வீகத்தன்மை குடிகொண்டிருக்கிறது என்பதை அவர்களுக்குப் போதியுங்கள். அதற்கு மேல் அவரவர் தங்கள் முன்னேறத்திற்குத் தேவையான வழிவகைகளைத் தேடிக் கொள்வார்கள்.
புராதன கால இந்தியாவில் தோன்றிய இரண்டு மாபெரும் மனிதர்களான கிருஷ்ணரும் புத்தரும் க்ஷத்திரியர்களே என்பது குறிப்பிடத்தக்க உண்மையாகும். இதைக்காட்டிலும் குறிப்பிடத்தக்கது என்னவென்றால், இந்த இரண்டு தெய்வீக மனிதர்களும் உயர்சாதியினர், கீழ்ச்சாதியினர், ஆண் பெண் என்ற வேற்றுமைகளைப் பாராட்டாமல் ஒவ்வொருவருக்கும் ஆத்ம ஞானத்தின் வாயிற் கதவுகளைத் திறந்துவிட்டார்கள் என்பதுதான்.
இந்தியாவின் சாதிமுறை ஏற்பாடுகள் எப்போதுமே காலத்தின் போக்கை அனுசரித்து வளைந்து தரக் கூடியனவாகவே இருந்திருக்கின்றன. உயர்ந்த பண்பாட்டின் அடித்தளத்திலுள்ள இனங்கள் மேலோங்கி முன்னேற்றம் அடைய முடியாத அளவிற்கு அந்தச் சாதி முறை சில சமயங்களில் வளைவதும் உண்டு.
செல்வம் காட்டிய வழியிலோ அல்லது கத்தி காட்டிய வழியிலோ இந்தியா செல்லாமல், அறிவு காட்டிய வழியிலே ஆத்மஞானத்தால் தூய்மை செய்யப்பட்டு, கட்டுத் திட்டத்திற்கு அடங்கி நடக்கும் ஆன்மீக வழியில் - கொள்கை அளவில் இந்தியா முழுவதும் சாதிமுறை இயங்கி வந்தது.
இந்தியாவைத் தவிர்த்து மற்ற நாடுகளுள் ஒவ்வொன்றிலும், க்ஷத்திரியர்களுக்கு அதாவது கத்தியோடும் திகழும் வீரர்களுக்குத்தான் உயர்ந்த மரியாதை உண்டு. இந்தியாவிலோ மிகவும் உயர்ந்த மரியாதை அமைதி ததும்பும் மனிதனுக்கு, பிராம்மணனுக்கு, கடவுள்நிலை எய்திய மனிதனுக்கு உரியதாக இருக்கிறது.
மற்ற நாடுகளும் ஒவ்வொன்றிலும் சாதி முறை என்பது தனி மனிதன் அல்லது தனித்த ஒரு பெண்ணின் நலனை மட்டும் கருத்தில் கொண்டதாக அமைந்துள்ளது. மற்ற நாடுகளில் தனியொரு மனிதன்தான் பிறந்த சமூக அந்தஸ்தை விட்டு, தான் விரும்பும் எந்த மேல் வகுப்பையும் தாவி அடைவதற்குச் செல்வமோ அதிகாரமோ அறிவோ அல்லது அழகோ பெற்றிருந்தால் போதுமானது.
இந்தியாவிலும், ஒருவன் தன் தாழ்ந்த சாதியிலிருந்து அதை விடவும் உயர்ந்த சாதிக்கு அல்லது எல்லாவற்றிலும் மிக மிக உயர்ந்து விளங்கும் சாதிக்கும் உயரும் வாய்ப்பு இருக்கிறது. ஆனால் பிறர் பலம் பிறந்த இந்த நாட்டிலே, தன்னைப் போலவே தன் சாதியில் உள்ளவர்கள் அனைவரையும் உயர்த்தி முன்னேற்றம் அடையும்படி ஒவ்வொருவனும் செய்தாக வேண்டும் என்ற கட்டுப்பாடு இருக்கிறது.
உண்மையில் சாதி என்றால் என்ன என்பதை லட்சத்தில் ஒருவர்கூடச் சரியாக அறிந்து கொள்ளவில்லை. உலகில் சாதி இல்லாத தேசமே கிடையாது.
இந்தியாவில் நாம் சாதி என்னும் கீழ்ப்படியில் தொடங்கிச் சாதியற்ற மேல்நிலையை அடைகிறோம். சாதி என்பது இந்தத் தத்துவத்தையே அடிப்படையாகக் கொண்டதாகும். இந்தியாவில், பிரம்மணன் என்பவன் மனித சமுதாயத்தின் இலக்கியமாவான், இலட்சிய புருஷனாவான். ஆகவே ஒவ்வொரு மனிதனையும் பிராம்மணனாக்குவது சாதி ஏற்பாட்டின் நோக்கமாகும். இந்திய வரலாற்றைப் படித்துப் பார்ப்பீர்களேயானால் கீழ் வகுப்பாரை மேலே கொண்டு வருவதற்கு எப்போதும் முயற்சிகள் செய்யப்பட்டு வந்திருப்பதைக் காண்பீர்கள்.
சாதி ஏற்பாடு வேதாந்த மதத்திற்கு விரோதமானது. சாதி என்பது ஒரு வழக்கமே தவிர வேறில்லை.
நமது பெரிய ஆசாரியர்கள் எல்லோரும் சாதி பேதத்தை ஒழிக்க எவ்வளவோ முயன்றிருக்கிறார்கள். பெளத்த மதம் முதற்கொண்டு அதற்குப் பிறகு தோன்றிய ஒவ்வொரு மத வகுப்பினரும் சாதி வேற்றுமையை எதிர்த்தே பிரசாரம் செய்து வந்திருக்கின்றனர். ஆனால் இந்த முயற்சி ஒவ்வொரு தடவையும் சாதியை உறுதிபடுத்தியதே தவிர வேறு பயனில்லை
இந்தியாவின் அரசியல் ஸ்தாபனங்களிலிருந்து வளர்ச்சி பெற்றதே சாதியாகும். அதைப் பரம்பரையாக வரும் தொழிற்சங்க முறை என்று சொல்லலாம்.
சாதி முதலிய நமது சமூக ஏற்பாடுகள் சமயத் தொடர்புடையனவாக வெளிப்பார்வைக்குத் தோன்றியபோதிலும் உண்மையில் அவை அத்தகையன அல்ல. நம்மை ஒரு தனிச் சமூகமாகக் காப்பாற்றி வருவதற்கு அந்த ஏற்பாடுகள் ஒரு காலத்தில் அவசியமாக இருந்து வந்திருக்கின்றன. தற்காப்புக்கு அந்த ஏற்பாடுகள் அவசியம் இல்லை என்ற சூழ்நிலை ஏற்படும்போது அவை இயற்கை மரணமடைந்து மறையும்.
ஐரோப்பாவிலும் அமெரிக்காவிலும் உள்ள சாதி ஏற்பாட்டைக் காட்டிலும் இந்தியச் சாதி ஏற்பாடு சிறந்ததாகும். அது முற்றிலும் நல்ல என்று நான் சொல்லவில்லை. சாதி இல்லாவிட்டால் இப்போது உங்கள் கதி என்னவாயிருக்கும்? உங்கள் கல்வியும் பிறவும் என்ன கதி அடைந்திருக்கும்? சாதிப் பிரிவு இல்லாமலிருந்தால், ஐரோப்பியர்கள் இந்தியாவைக் குறித்துக் கற்றறிந்து கொள்வதற்கு ஒன்றுமே எஞ்சியிருந்திருக்காது என்பது நிச்சயம். முகம்மதியர்கள் எல்லாவற்றையுமே அழித்துத் துகள்துகளாக்கியிருப்பார்கள்.
இந்து மதம் எங்கே அசைவற்று நிற்கிறது? அது எப்போதும் முன்னோக்கி அசைந்து கொண்டே தான் இருக்கிறது. அந்நிய நாட்டுப் படையெடுப்புகள் நிகழ்கிற காலங்கிளல் அதன் இயக்கம் மெதுவாகத்தான் இருக்கும். மற்றக் காலங்களில் விரைவாகப் போகும். என்னுடைய நாட்டு மக்களுக்கு இதைத்தான் சொல்கிறோம். அவர்கள் மீது நான் குறை சொல்லவில்லை. நான் அவர்களுடைய பண்டைக் காலத்தை உற்று நோக்குகிறேன். அந்தச் சூழ்நிலைகளில் எந்த நாடும் அத்தகைய புகர் வாய்ந்த செயலைச் செய்திருக்க முடியாதுதான். நல்ல விதமாகச் செயலாற்றியிருக்கிறார்கள் என்றே அவர்களிடம் நான் கூறுகிறேன். ஆனால் இன்னும் சிறப்பாகச் செயலாற்றும்படி அவர்களை வேண்டுகிறேன்.
சாதி இடையறாது மாறிக் கொண்டேதான் இருக்கும். சடங்குகளும் உருவங்களும் மாறத்தான் செய்யும். ஆனால் அதன் சாராம்சம் விளங்கும் அடிப்படையான தத்துவம் எதுவோ அது மாறவே மாறாது.
சாதி அடியோடு போக வேண்டியதில்லை. ஆனால் அதைக் காலத்திற்கேற்ற வகையில் அடிக்கடி சீர்திருத்தி அமைப்பது அவசியமாகும். அந்தப் பழைய சாதி ஏற்பாட்டில் இருநூறாயிரம் புதிய ஏற்பாடுகளை அமைப்பதற்கு வேண்டிய ஜீவ சக்தி இருக்கிறது. சாதியை அடியோடு அழிக்க விரும்புவது அறிவீனமாகும். பழைய அமைப்பின் பரிணாம வளர்ச்சியை புதிய முறையாகும்.
நமது தாய் நாட்டிற்கு இந்த உலகம் பட்டிருக்கும் கடன் மகத்தானதாகும். நாட்டுக்கு நாடு எடுத்து ஒப்பிட்டுப் பார்த்தால் பொறுமையுள்ள இந்துவுக்கு, சாதுவான இந்துவுக்கு உலகம் கடமைப் பட்டிருப்பதைப் போன்று, பூமியில் வேறு எந்த இனத்துக்கும் உலகம் இவ்வளவு பெரிய அளவிலே கடன்பட்டிருக்கவில்லை என்பதை நீ பார்க்கலாம்.
பல நாடுகள் அவை சிறப்பாக ஓங்கி வாழ்ந்த காலங்களில் பல உயர்ந்த உண்மைகளைப் பிற நாடுகளில் பரப்பி வந்திருக்கின்றன. ஆனால் அவை எப்போதுமே யுத்த பேரிகைகளைக் கொண்டும், ஆயுதம் ஏந்திய சேனைகளின் துணை கொண்டும்தான் செய்யப்பட்டிருக்கின்றன. பிற நாடுகள் தங்களின் ஒவ்வோர் எண்ணத்தையும் இரத்த வெள்ளத்தின் மூலமாகவும், லட்சக்கணக்ான மக்களை வதைப்பதன் மூலமாகவுமே பரப்பி வந்திருக்கின்றன. இது தான் மற்ற நாடுகளின் சரித்திரம் நமக்குப் போதித்திருக்கிறது.
ஆனால் இந்தியாவோ ஆயிரமாயிரம் ஆண்டுகளாகச் சமாதானமாகவே இருந்து வந்திருக்கிறது, வரலாற்றிலே குறிப்புக்களே கண்டுபிடிக்க முடியாத, சரித்திரமே புக முடியாத மிகப் பழமையான காலத்திலிருந்து இன்று வரையிலும் பல உயர்ந்த கருத்துக்களும் சிந்தனைகளும் நமது இந்தப் பாரத நாட்டிலிருந்துதான் அலையலையாக வெளியே சென்று பரவியிருக்கின்றன. ஆனால் இவை யாவும் அன்புடனும், வாழ்த்துக்களுடனும் சமாதானத்துடனுமே சென்றிருக்கின்றன.
இந்துக்கள் தங்களுடைய கடந்த கால வரலாற்றை ஆழ்ந்து படிக்கும் அளவிற்கு ஏற்ப, அவர்களின் எதிர்காலம் மேலும் மேலும் பெருமைக்கு உரியதாக அமையும். யார் ஒருவர் இந்தியாவின் கடந்த காலப் பெருமைகளை வீடு தோறும் கொண்டு சென்று போதிக்கிறாரோ, அவரே நம் தாய் நாட்டிற்கு மிகப் பெரிய அளவில் நன்மை செய்தவராவார். இந்தியாவின் வீழ்ச்சி, பண்டைக் காலத்தில் நிலவிய சட்டங்களும் பழக்க வழக்கங்களும் தவறானவையாக இருந்த காரணத்தால் ஏற்பட்டுவிடவில்லை. மாறாக, அவற்றுக்கு உரிய நியாயமான முடிவு கிட்டும் வரையிலும் அவற்றைக் கடைப்பிடிப்பதற்கு அனுமதி அளிக்கப்படாத காரணத்தால்தான் இந்த வீழ்ச்சி ஏற்பட்டிருக்கிறது.
அடுத்த கட்டுரையில்
