கவிதைகள் : ஹம்சத்வனி

26.3.1960 - ல் செட்டிகுளத்தில் பிறந்த இவரின் இயற்பெயர் தமிழ்செல்வன் இலங்கையின் வசித்து வந்த இவர் குடும்ப மற்றும் அரசியல் பின்புலங்களால் மனம் கசந்து 1983 ல் நாட்டை விட்டு வெளியேறியவர். தற்போது கனடாவில் வசிக்கிறார்.

` முடிவிலும் அழியாதத ு' என்ற கவிதைத்தொகுப்பு இவரது மூன்றாவது தொகுப்பாகும்.

நன்றி : முடிவிலும் அழியாதத ு

கவிதைத் தொகுப்ப ு

வெளியீடு : `நீலமலர ்' (1988)

மோதல ்

இருள் நிலங்களினூட ே
பயணம ்
கிளைகளின் இருப்பை உணர்த்த ி
ஓடும் அடிமரங்கள ்
துருவிச் சலித்தன கண்கள்.

ஸ்நேகமாய்க் குளிர்ந்தத ு
மலையும் அருவிக் குளிப்பும்.

காலடிக்கு இறங்கி வந்த முகில்களுடன ்
பேசிக்கொள்ள ஏது பொழுத ு?
` வாழ்க்கையைப் பிரிந்தோம ்'
எனும் சோகம ்
வந்து மோதிற்று நெஞ்சில்.

மோதிப் பிரிந்த அலைகளுடன ்
அந்த இரவில் மட்டும ்
போயிற்று கவலைகள்.

நிலாவைப் பார்த்தபட ி
பாறை மீதிருக்க ஏது பொழுத ு?
` வாழ்க்கையைப் பிரிந்தோம ்'
எனும் சோகம ்
வந்து மோதிற்று பின்னர்.


தசை
உன்னில் இருந்த ு
என் தசை பிரிந்ததும ்
இரத்தம் கசிந்தது என்னுள்.

நினைவுகளை நசுக்கிவி ட
நாட்களாலும் முடியவில்ல ை
பிரிவில் துலங்கியத ு
பரஸ்பர அன்பு.

எனினும ்
கோபங்களில் அத ு
எங்கோ பதுங்கிக் கொண்டதும ்
உண்மை தானே.

வார்த்தை நகங்களால ்
கீறிக் கொண்ட இதயங்களுக்க ு
எத்தனை முற ை
ஒத்தடம் கொடுப்பது சொல்.

ஆனாலும ்
பிரிக்கப்பட்ட தசைகளில் இருந்தும ்
இரத்தமாய் கசிகிறது அன்பு.

கவிதைகள் : ஹம்சத்வனி
நட்ப ு

உலர்ந்த பாறைகளின ்
இடுக்குகளெல்லாம ்
வாழ்க்கை துளிர்த்திருந்தது.

ஒவ்வொரு தளிரும ்
உயிர்த்திருக் க
மனமெல்லாம ்
ஒளி வெள்ளம்.

அழிவில் இருந்தும ்
துளிர்ப்பதற்கான முனைவ ு
மொட்டு விட்டது என்னுள்.

பரந்தது போலும் கடல ்
பாடுவன போலும் நத ி
வானும் நீள நீ ள
நட்சத்திரங்கள் துலங்கி ய
இரவில் நில ா
என் கைகளில்.


இலகுவாதல்
என் நாளங்களுள் புகுந்த ு
அணுக்களில் சில்லிட்டத ு
புல்லாங்குழல்.

ஆத்ம ஒலி ஆர்த்தெழுந்த ு
ஆரத் தழுவிற்ற ு
உள்ளும் புறமும்.

காலத்தில் கரைகின் ற
வாழ்வைப் போ ல
காற்றில் கரைந்தது.

குடிபெயர்ந்து நிலமும் பெயர்ந்த ு
வெளி என்றாகிய பின ்
விதிகள் தொலைந்தன.

பாறாங் கல்லெ ன
உயிர்த்துக் கிடக்கும் நினைவுகள ை
நெம்பித் தள்ளுவதையும ்
அகத்தின் சிடுக்குகளை அவிழ்ப்பதையும் தவி ர
புறத்தின் உறவுகள் எல்லாம் எளிதாயிற்று.

எவ்வாறாயினும ்
ஒவ்வொரு முற ை
பிரசாத்தின் புல்லாங்குழல ்
என் நாளங்களினுள ்
புகும் போதெல்லாம ்
நான் என்பது அழிந்தழிந்த ு
புனிதமாகிறது.

கவிதைகள் : ஹம்சத்வன ி



தொலைத்தல ்

எல்லா நம்பிக்கைகளும ்
தொலைந்து விடுமோ என்ற பயம ்
நெருங்கி வரலாயிற்று.
மேலும் மேலும ்
குரூரமாய் மாறுகின்ற சூழல ை
இந்த சூரியன ்
எப்படித்தான் அழகாக்குகிறான ்
என்பது மட்டும ்
புரியவே இல்லை.
வெண்பனிப் புகாரின ்
குளிர்ச்ச ி
காதை விறைப்படையச் செய்கிறது.
வெண்பனியிலும ்
நிரவிப் பரவும் கருமையிலும ்
அந்த மல ை
மறைந்து போயிற்று.
தனிமையில் ஆழ்கையில ்
அர்த்தங்கள் வெளிச்சமாயின.
நான ், அவள ், அவளுக்குண்டா ன
வேறு வேறு முகங்கள ்
நகங்கள் முளைத்த வார்த்தைகள ்
அவற்றுள் சில.
அழுவதற்கும் திராணியற்ற ு
விக்கித்து நிற்கும் மக்களுடை ய
கனவுகளைப் போ ல
என்னுள்ளும் குதறப்பட்டன நம்பிக்கைள்.
அந்த இரவில ்
அறைக்குத் திரும்புகையில ்
பார்த்தேன ்
எனக்கும் மூன்று நிழல்கள்.

காற்ற ு

விரகதாபமிக்க காற்ற ு
என் மீது மோதுகையில ்
நீ பிரசன்னமாகிறாய்.
சின்ன ஜன்னல்களுள் ள
எங்களின் அறைகள ்
தகர்ந்து போய்விட்டத ை
நீ அறிவாய்.
அந்த ஆலமர நிழலும ்
வயல் வெளியும ்
உவப்புடையதாய் இல்லை.
குறிகளை இழந்த ு
முண்டங்களாய் அலைகின்றனர் மாந்தர ்
மண்டையோடுகளுக்குள ்
நாறுகிறத ு
மனிதத்துவம்.
உன் கருவறையில ்
உயிர்கொள் ள
எந்த ஆண்மகனின் விந்தணுக்கள ்
வந்து சேரப் போகின்றன.
முண்டங்களாய் அலைபவர் போ க
எஞ்சியோர் அலிகளாயினர்.
ஆகையினால் ந ீ
காற்றைப் புணர்ந்த ு
கருத்தரி.
இருப்பின் சுதந்திரமும ்
ஆண்மையும் கொண்டத ு
காற்று.


அழும் குரல்
காற்றில் சிணுங்கும் இலைகள ்
கனவுகளைத் துயிலெழுப்பும்.
மழை ஓய்ந்த ஈரத்தில ்
அந்தக் குழந்தையின் அழுகுரல ்
தவழ்ந்து வரும்.
கண்ணாடியில் தங்கிய நீர்த்துள ி
வைரமாய் ஜொலிக்கும ்
என் இளைய நாட்களைப் போல.
கரை கடக்க முற்படும்போதெல்லாம ்
புயலில் சிக்க வைத்த ு
திரும்பவும் தீவுகளில ்
தள்ளி விடுகிறது - வாழ்க்கை.
என் சொந்தங்களையெல்லாம ்
சிதற அடித்துவிட்டத ு
இரக்கமில்லாக் காலம்.

உள்ளும் வெளியும ்

காற்று போன்றது வாழ்க்க ை
புதிதாய் எதனையும் சொல்லத் தவறி ய
புத்தகம் போல் பொழுதுகள்.
அறைச்சிறையில் நான்.
அவள் விரல்களின ்
ஸ்பரிச ஆவிகள் வளைய வ ர
மனதைப் பிளந்திறங்கின வேதனைகள்.
வெளியில் -
பகலில் தெரியும் பாதி நிலவ ு
வெய்யிலோடு மழ ை
கருமுகில் விலக ஒளிர்ந்தும ்
மறைக்க மறைந்தும ்
இருப்பை உணர்த்தும ்
சூரியன்.
தொலை தூரத்திலிருக்கும ்
தங்கையின் குரல ்
தொலைபேசியில் என்னை அழைக்கும்.
உள்ளிருந்து தினமும்தான ்
வெளி வருகிறேன். ஆனாலும ்
வாழ்க்கைதான் காற்று போல...

சுவாசம ்

அறுந்து துடித்து இறந்தாலும ்
பல்லி வாலாய ்
மீண்டும் வளரும் நம்பிக்கைகள்.
தேடு என்று குரல் கொடுத்தாலும ்
முகம் காட்டாது ஒளிந்து கொள்ளும் வெளி.
ஆவல் பொங்கியெழ அழைத்தாலும ்
கரையில் நெம்பித் தள்ளும் கடல்.
எதிர்பார்ப்புகளும் வாழ்வும ்
முரண்டிக் கொண்டாலும ்
கற்றுத் தரும் வாழ்வின்முன ்
மண்டியிட்டுக் காத்திருப்பேன்.
மரணத்தை சுவாசிக்கும் வரையிலும ்
காற்றின் தோழமையில் மகிழ்ந்திருப்பேன்.